değer ver(m)e(ye)ceksin...

önce bu hayatta değersiz insanlara fazla değer vermeyeceksin,
Nietzsche'nin söylediği gibi yapacaksın,
kimseye hak ettiğinden daha fazla değer vermeyeceksin,
hak ettiği kadarını vereceksin, daha fazlasını değil,
iyilikler yapacaksan, yavaş yavaş yapacaksın,
toptan yapmayacaksın,
daima bir kuşkuculuk ile...
varsın bilmem adına bilmem ne psikolojik semptom ya da vaka desinler,
üzülmemek istiyorsan hak edene hak ettiği kadar değer vereceksin,
değerli ile değersizi ayırd edeceksin,
adi çıkarların uğruna kimseye yalakalık yapmayacaksın,
kimsenin dalkavuğu olmayacaksın,
onurlu ve şerefli bir insan olmak için çabalayacaksın.

***
Bu dünyada iki türlü insan vardır, bileceksin, bilmelisin...
değerli insanlar, değersiz insanlar...
değeri yüksek olan insanlar, değeri düşük olan insanlar...
“Bu dünyada iki tür insan vardır:
Dünün insanları ve yarının insanları.
Ey ihvan, siz hangindensiniz?
Yaklaşın yanıma da göreyim sizi.
Aydınlığın alemine dalanlardan mı yoksa,
karanlığın diyarında ilerleyenlerden misiniz?”
Kahlil Gibran

ben yaşamdan şunu öğrendim, şunu gözlemledim ve şuna inanırım;
parasal bir ekonominin hakim olduğu günümüz modern toplumlarında
insanların çoğunluğu değeri düşük, ayarı düşük sınıfındandır,
sen, bu sınıfın bir mensubu olamayacaksın,
menfaat, menfaat, menfaat...
menfaati asla, asla kötülemeyeceksin, hatta Adam Smith gibi onu çoğu zaman yücelteceksin...
bireysel menfaatin olmadığı bir yerde kollektif bir menfaat olmaz! Bunu bileceksin...
fakat insanların büyük çoğunluğunun adi çıkarlarına odaklanmış mahlukatlar olduğuna inanacaksın,
adi menfaatlere odaklanmış bir değeri düşük insan olmayacaksın...





Kaynak:http://www.canaktan.net/prolog1.htm